Odlewnia metali, odlewnia szkła, piekarnia… – w tych
zakładach pracy na wybranych stanowiskach występują
charakterystyczne zagrożenia zawodowe związane z czynnikami
gorącymi. Rolą pracodawcy jest zapewnienie niezbędnej ochrony
pracowników przed tymi zagrożeniami, w tym odpowiedniego ubrania
roboczego oraz właściwych środków ochrony indywidualnej.
Zgodnie z art. 2376 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. –
Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94) – dalej
k.p. pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi
nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed
działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników
występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach
posługiwania się tymi środkami. Pracodawca jest obowiązany
dostarczać pracownikowi środki ochrony indywidualnej, które
spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności określone w
odrębnych przepisach. W myśl art. 2377 k.p. pracodawca
jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i
obuwie robocze, spełniające wymagania określone w Polskich
Normach: (1) jeżeli odzież własna pracownika może ulec
zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu, (2) ze względu na wymagania
technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy.
W przypadku ww. prac, niezbędne jest dostarczenie pracownikom
ubrań roboczych, nie tylko z uwagi na możliwe zniszczenie/znaczne
zabrudzenie odzieży własnej, ale przede wszystkim ze względów
bezpieczeństwa. Czynniki gorące mogą bowiem w różnej postaci
sprowadzić zagrożenie na pracowników – m.in. w formie płomienia,
gorących odprysków, promieniowania cieplnego, czy także przez
kontakt ciała pracownika z gorącymi powierzchniami. W przypadku
prac związanych z narażeniem na czynniki gorące zastosowanie
różnorodnych rozwiązań technicznych i organizacyjnych okazuje się
zazwyczaj niewystarczające i niezbędne jest również stosowanie
odpowiednich środków ochrony indywidualnej. Decyzja dotycząca
wyboru odpowiedniej odzieży i obuwia roboczego, a także – w
wybranych przypadkach – środków ochrony indywidualnej powinna być
poprzedzona staranną oceną ryzyka dla danych stanowisk pracy
związanych z narażeniem na czynniki gorące. Dodatkowo niezbędne
jest odniesienie się do wymagań załącznika nr 2 do rozporządzenia
Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w
sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst
jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650), określającego
szczegółowe zasady stosowania środków ochrony indywidualnej. Gdy
chodzi o dobór odpowiednich środków ochrony indywidualnej,
szczególnie pomocna może się okazać tabela nr 2 omawianego
załącznika. Zostały w niej określone rodzaje prac, przy których
wymagane jest stosowanie środków ochrony indywidualnej w podziale
na poszczególne środki ochrony.
Dostarczane pracownikom do stosowania środki ochrony
indywidualnej powinny: (1) być odpowiednie do istniejącego
zagrożenia i nie powodować same z siebie zwiększonego zagrożenia;
(2) uwzględniać warunki istniejące w danym miejscu pracy; (3)
uwzględniać wymagania ergonomii oraz stan zdrowia pracownika; (4)
być odpowiednio dopasowane do użytkownika – po wykonaniu
niezbędnych regulacji.
Szczegółowe wymagania względem różnych środków ochrony
indywidualnej chroniącej przed narażeniem na czynniki gorące
zostały zawarte w następujących normach:
PN-EN 340:2006 (EN 340:2004) – Wymagania ogólne;
PN-EN 407:2007 (EN 407:2004) – Rękawice chroniące przed
zagrożeniami termicznymi (gorąco i/lub ogień);
PN-EN 14116:2008 (EN 14116:2008) – Odzież ochronna. Ochrona przed
gorącem i płomieniem. Materiały, układy materiałów i odzież o
ograniczonym rozprzestrzenianiu płomienia;
PN-EN ISO 11612:2008 (EN ISO 11612:2008) – Odzież ochronna –
Odzież chroniąca przed czynnikami gorącymi i płomieniem.
